Je hebt gelijk.
Ik moet niets.
Ik moet niet naar een concert
Ik moet niet naar een bios
Ik moet niet op vakantie
Ik moet niet naar een evenement
Ik moet niet naar een pretpark
Ik moet niet naar een dierentuin

Maar wat als ik daar nu wel heen wil?
Moet ik dan nog steeds niets?
Moet ik dan niet kiezen tussen een test of prik?
Waar is mijn vrije keuze dan gebleven?

Hoe zit het met mijn eigen verantwoordelijkheid en autonomie?
Hoe verhoudt zich dit tot mijn persoonlijke integriteit?

Jup. Ik heb dan nog steeds een keuze. De keuze om mij te onderwerpen aan een test of een prik in mijn arm te zetten.
Maar als ik dat nu niet wil?
Dan betekent dit concreet dat ik uitgesloten word.
Is dit dan mijn vrije keuze?

Nee, dit zijn feitelijk de gevolgen van een ongefundeerd en onrechtmatig beleid. Een tactiek om mensen niet in- maar uit te sluiten.
Bepaalt de overheid nu wat ik essentieel vind? Waar ik waarde aan hecht? Hoe ik mijn leven zinvol invul?

Waar ik plezier en voldoening uit haal?
Werkelijk?
En dat vind jij oké?
Op basis van het geschetste narratief?
Op basis van gevoel?
Op basis van wat eigenlijk?
Betekent dit voor jou solidair zijn?
Hoe zit het met de feiten?

Besef jij wat de gevolgen hiervan zijn? Nu al en zeker op de langere termijn?
Ik denk het niet
Denk wat je denkt
Voel wat je voelt
Vind wat je vindt
Doe wat jij vindt dat je moet doen
Dan doe ik dat ook
Op mijn wijze
Vanuit vrijheid
Vanuit verbinding
Vanuit liefde
Zelfs als dat betekent dat ik nergens meer ‘mag’ komen, nergens meer welkom ben.

Ik hoor niet thuis in wereld waar ‘valse’ hoop, emotionele chantage en manipulatie ‘normaal’ worden gevonden.
Liever creëer ik dan mijn eigen wereld. Er is plek voor iedereen.
En ondertussen loop ik heerlijk uit de pas en in mijn blote mond!
Dat is werkelijke vrijheid.

Tekst: Bipe Straver